سازناکوک مسئولان وزارت راه در ساخت مسکن

دولت سیزدهم در حالی مکلف به ساخت 4 میلیون مسکن در طول دوره فعالیت 4 ساله خود بوده است و همچنان وعده عمل به این وظیفه را می دهد که برخی از معاونان وزارت راه و شهرسازی، که بازوی اصلی تحقق این وظیفه دولت است، ساز مخالف می زنند بنابراین سوالی که مطرح است این است که آیا دولت می خواهد با همین سکان داران، قطار تولید مسکن در کشور را پیش ببرد؟

ساخت سالی یک میلیون مسکن از تکالیف قانونی دولت سیزدهم بود. اکنون با گذشت نیمی از فرصت این دولت، مطابق آمار ارائه شده چیزی حدود یک میلیون و سیصد هزار واحد مسکونی در دست ساخت هستند که آن هم مشخص نیست چه زمانی تحویل متقاضیان شود.

این آمار نه چندان قابل دفاع نشانگر این است که دولت با ادای تکلیف قانونی خود فاصله زیادی دارد. یکی از دلایل این عملکرد غیر قابل دفاع دولت در حوزه ساخت مسکن را می توان مخالف خوانی بعضی از دست اندرکاران پیشبرد این پروژه دانست.

برخی از معاونین وزارت راه دنبال ساخت مسکن در بافت فرسوده هستند و برخی دیگر دنبال ساخت و سازهای افقی و برخی نیز دست روی دست گذاشته تا دیگران کار را پیش برند.

اختلاف نظر مقامات وزارت راه با یکدیگر و تکرار جملات مقامات دولت قبلی در وزارت راه، که ترک فعل آن ها در زمینه مسکن مشهود است؛ از سوی برخی از مسئولان این وزارتخانه، نشان می دهد که در بین سطوح عالی این وزارتخانه، که مجریان اصلی طرح نهضت ملی مسکن هستند، اختلاف عقیده و تشتت آرا وجود دارد و این اختلافات موجب شده است که این طرح به وضعیت غیر قابل قبول فعلی برسد.

اگر پیش برد پروژه های نهضت ملی و تأمین مسکن مورد نیاز مردم برای وزارت راه و شهرسازی اهمیت دارد چرا یک بار برای همیشه مدیرانش را به یک جمع بندی نمی رساند تا هم صدایی در وزارت راه منجر به پیش برد بهتر و سریع تر پروژه های مسکن ملی شود؟

آیا وزارت راه خود واقف است که به چه نحوی می خواهد برای متقاضیان مسکن در کشور، بالاخص کلانشهرها و شهرهای بزرگ، ایجاد مسکن کند؟ آیا وزارت راه نمی خواهد از فرصت باقی مانده نهایت استفاده را برده و رویکردش در قبال اجرای پروژه های نهضت ملی مسکن را مشخص کند تا سریع تر قطار تولید مسکن را به سر منزل مقصود برساند؟ آیا بهتر نیست وزارت راه پس از تجمیع نظرات کارشناسی و اتخاذ رویکرد واحد، مخالف خوانی ها از درون وزارتخانه را خاموش کند تا از بروز این تفکر در اذهان عمومی جلوگیری شود که وزارت راه و شهرسازی نمی داند که چگونه می خواهد مسکن بسازد؟

دو راه، پیش روی وزارت راه

در هر صورت هر تصمیمی که از سوی وزارت راه و شهرسازی برای اجرای تکلیف قانونی اش در خصوص ساخت مسکن اتخاذ شود از دو حالت خارج نیست. وزارتخانه برای ساخت مسکن یا باید دست به توسعه افقی (ساخت خانه های ویلایی و تخصیص زمین) بزند و یا توسعه عمودی (بلند مرتبه سازی).

بدیهی است که وقتی مسئولان و معاونان وزیر راه، ساخت مسکن جدید در کلانشهرهایی نظیر تهران را متوجه ساخت و ساز در بافت فرسوده می کنند، یعنی تمایل به توسعه عمودی در این مناطق دارند و این به این معناست که این مسئولان در نظر دارند تراکم جمعیت بافت های فرسوده را از آنچه که اکنون هست نیز بیشتر کنند.

نکته حائز اهمیت این است که این افراد توسعه افقی کلانشهرها از اطراف را به بهانه ظرفیت نداشتن این شهرها رد می کنند اما معتقد هستندکه بارگذاری جمعیت جدید در بافت فرسوده و برخی زمین های با کاربری غیرمسکونی در داخل شهر منافاتی با ظرفیت نداشتن این شهرها ندارد.