ظرفیت سواحل خلیج فارس برای شهرهای جدید / امکان ساخت خانه حیاط دار برای همه مردم فراهم است

مجید گودرزی اظهار داشت: موضوع آپارتمان نشینی در بسیاری از شهرهای کوچک کشور هنوز جا نیفتاده است، ما زمین های زیادی داریم و می توانیم از این ظرفیت به نحو احسنت در راستای ساخت خانه های حیاط دار استفاده کنیم.

وی افزود: اگر فقط یک درصد از زمین های کشور به ساخت و ساز اختصاص یابد به هر ایرانی 196 متر زمین می رسد، بخش زیادی از زمین های کشورمان بایر و بلااستفاده مانده است، کشورهایی که کمبود زمین دارند به عمودی سازی می پردازند و این کار برایشان فایده دارد، اما در کشور ما که به لحاظ زمین در مضیقه نیستیم، آپارتمان سازی ضرورتی ندارد و ما را با مشکلاتی مواجه می کند.

به گفته این کارشناس مسکن، شهرداری ها بیشتر به خاطر موضوع تراکم فروشی به آپارتمان نشینی و برج سازی روی آورده اند، سنت، فرهنگ و معماری ایرانی با ساخت خانه های یک طبقه هم خوانی دارد؛ در آپارتمان ها بخش مهمی از دسترسی خانواده ها به فضای باز که همان حیاط هست، حذف می شود و به نوعی یک محل نامناسب برای خانواده ها درست می کنیم.

گودرزی بیان کرد: آپارتمان شینی به مواردی همچون عدم امکان توسعه مشاغل خانگی به دلیل تزاحم برای دیگران، ایجاد چالش بین همسایگان، سخت شدن امکان ارائه خدمات به آسیب دیدگان در زمان بروز بلایای طبیعی و مشکلات دیگر منجر می شود، از طرف دیگر، در آپارتمان ها فضای بازی کودکان را از بین می بریم و متاسفانه در حال حاضر بسیاری از مدارس هم در فضای آپارتمانی تأسیس شده اند که اثرات مخربی به لحاظ روحی بر دانش آموزان خواهد داشت.

وی تصریح کرد: برای جلوگیری از بروز چنین مسائلی، چاره ای نداریم جز اینکه به توسعه افقی شهرها و ساخت خانه های تک طبقه و حیاط دار روی بیاوریم.

به ساخت شهرهای جدید نیاز مبرم داریم

اینکارشناس مسکن اظهار داشت: ما به ساخت شهرهای جدید نیاز مبرم داریم، به طور مثال در نوار ساحلی خلیج فارس عملاً هیچ شهر جدیدی نداریم اما می توانیم از این ظرفیت برای ساخت و ساز بهره ببریم، در حال حاضر بیشتر شهرهای جدید در مرکز کشور و در مناطق کویری طراحی می شوند که مشکلاتی را برای مردم و محیط زیست ایجاد می کند، باید در این زمینه دقت لازم را داشته باشیم و از ظرفیت های موجود به نحو احسنت بهره ببریم؛ جای خالی شهرهای جدید در نوار ساحلی کشور به شدت احساس می شود.

گودرزی اضافه کرد: آپارتمان نشینی بر اثر اضطرار در کشورمان توسعه یافته و مشکلات فراونی را برای ما به وجود آورده است، در این روش که با سبک زندگی ایران در تعارض است، امکان توسعه مشاغل خانگی به دلیل تزاحم برای سایر همسایگان بسیار محدود است، در صورتی که بتوان خانه های یک طبقه حیاط دار در اختیار مردم قرار داد، امکان راه اندازی کسب و کارهای خانگی و خرد به راحتی به وجود می آید و خانوارها می توانند از مزیت های اقتصادی آن بهره ببرند.

در حال حاضر، به دلیل اینکه پروژه ها به صورت متراکم ساخته می شود، حجم تزاحمات بالاست و طبیعی است که به مرور زمان، ساختمان ها نیاز به بازسازی یا نوسازی دارند، با توجه به تنوع انسان ها، امکان توافق بین آنها بسیار سخت خواهد بود. در حالی که در واحدهای یک طبقه به راحتی قابلیت بازسازی و نوسازی دارند.

یکی از دلایلی که مخالفین ساخت مسکن های یک طبقه مطرح می کنند، این است که میزان زمین مورد نیاز برای ساخت این واحدها افزایش جدی پیدا خواهد کرد و زمین کافی برای این کار در اختیار نداریم، در حالی که آمارها نشان می دهد ما در کشورمان به لحاظ دسترسی به زمین مشکلی نداریم و تنها در 10 درصد از زمین های موجود ساخت و ساز انجام داده ایم.

با توجه به محاسبات انجام شده، زمین خالص مورد نیاز برای ساخت یک میلیون واحد مسکونی در هر سال 27 هزار و 500 هکتار است. میزان زمین مذکور به طور خالص برای ساخت مسکن مورد نیاز است و نسبت مساحت معابر و مکان های عمومی مطابق با ضوابط شهرسازی باید به میزان زمین تامین شده اضافه شود. در همین راستا با نگاه حداقلی نسبت مساحت واحدهای مسکونی به معابر باید معادل 40 تا 55 درصد در نظر گرفته شود.

در چنین شرایطی نهضت ملی مسکن در هر سال با هدف گیری ساخت یک میلیون واحد مسکونی به حداقل 50 هزار هکتار زمین نیاز دارد که قابل دسترسی است.